escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Er zijn momenteel twee dingen die niet lijken op te houden: de regen en Jera On Air met de bekendmaking van nieuwe namen. De organisatie van de laatstgenoemde maakte deze week via zijn social mediakanalen namelijk nóg eens 38 nieuwe namen bekend voor zijn vierdaags festival. Daar is dit jaar ook een reden voor, want het Limburgse festival viert met zijn dertigste editie een jubileum. Headliners zijn Electric Callboy…Lees verder ›

Galgenvot, het creatieve brein achter blackmetalband Wrang, resideert tegenwoordig in het Finse Kempele (nog geen twintigduizend inwoners, alleen bekend van een houten kerk waar bij Varg Vikernes de handen van gaan jeuken). Maar je kunt de Utrechter wel uit Utrecht halen, de stad met de Dom als eeuwig baken blijft trekken (er is zelfs een tijd een app geweest waarmee je overal op de wereld kon zien hoever je van de iconische kerktoren verwijderd was: Dompas). En dus was het volkomen logisch dat Wrang de release van EP Haatspraak hield in ‘thuisbasis’ dB’s in ‘thuisstad’ Utrecht, ook al geboortegrond van de voorprogramma’s De Verloren Ziel en Sterveling. Remco Faasen stond vooraan.Lees verder ›

We kennen allemaal wel het werk van George Orwell 1984. Daarnaast zou er nog een theorie zijn. Een theorie van de twee wolven. Deze twee werken, als je dat al zo mag noemen, worden door de Fransen van Alkhemia vermengd. Hun eerste album kreeg alzo de titel Abraxas. Het is een verwijzing naar de enggeestigheid van de mens en de invloed van de industrialisatie op het mens zijn. Ik hoop toch dat ik zo de gedachtegang achter de blackmetalmuziek van dit Alkhemia goed heb weergegeven.Lees verder ›

Northern Genocide is misschien best wel een aparte naam voor een Finse melodeathmetalband. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het mij geen ene hol kan schelen hoe een band zich noemt, al klinken sommige bandnamen gewoonweg wat lekkerder in het gehoor dan andere. Maar mijn gehoor is vooral gemaakt voor de muziek zelf. Eerder recenseerde collega redacteur Kris Hadermann het debuutalbum Genesis Vol. 666 (2019) van deze Finnen. Hij was met name positief over de afwisseling en de beukriffs op het eerste album. Ook de industriële component kwam als luisterwaardig punt naar boven drijven.Lees verder ›

Acht jaar na de vorige plaat, Turan, komt dit Kirgizisch/Duitse Darkestrah met een nieuw album, Nomad. Ze komen meteen ook nog eens door de grote poort terug binnen. Ze hebben immers een deal met het cult-label Osmose. Dat mag je gerust bestempelen als een prima keuze. Och, verrassend is het niet. In 2013 inkten ze al een samenwerking voor de plaat Mahac. Maar waarom komt de band na zo vele jaren terug op de proppen? Kriebelt of jeukt het gewoon te fel? Dan moet je natuurlijk gewoon krabben of je kan, zoals Darkestrah, een nieuwe plaat uitbrengen.Lees verder ›

Als je in het echte leven 35 jaar wordt, is dat niet oud. Maar als je als band in de scene die leeftijd bereikt, hoor je bij de oudgedienden. Deadhead bereikt die leeftijd en viert dat met de fans op de enige juiste manier: met nieuwe muziek. Shadow Soul is een EP en daarop staan maar liefst acht nieuwe nummers. Geheel in de thrashtraditie worden die er in dik 27 minuten doorheen gejast en geloof mij maar: de thrash is goed aan!Lees verder ›

Met zes man moet je toch wel een beetje in staat zijn om een fatsoenlijk en vol geluid te produceren? Ik heb even moeten zoeken naar de huidige bandbezetting van dit Mortal Man, afkomstig van Wilmington, North Carolina (Amerika), want er staan namelijk maar vijf bandleden op de bijgesloten promo foto's. Ik heb dus het vermoeden dat er nog een live bandlid in het spel is, aangezien de heren met zijn zessen op de foto staan in de metalen archieven. Dit Dawn of the Time Immortal is trouwens een EP en pas de tweede uitgave in twaalf jaar. Niet echt een heel productieve band dus. Toch leek het mij wel eens de moeite waard om een doom-stoner-southern-rockband een luisterbeurt te geven en er zodoende wat over te schrijven.Lees verder ›

Deze Britse eenmanszaak volg ik al een tijdje. Het is een studioproject met epic black metal. De maker is ene Tom O'Dell uit het Verenigd Koninkrijk. De maker van de cover is Caelan Stokkermans die ook voor bijvoorbeeld Distant de covers verzorgt. Het lijkt een weergave van Sint Joris en de Draak. De muziek van deze meneer is een soort fantasiegedreven black metal met veel melodieuze aspecten en een heldere productie. Lord of the Rings is duidelijk een inspiratiebron gezien de teksten en namen.Lees verder ›

Transcending Obscurity Records begint zo stilletjes aan wel vrij hoog op mijn lijstje van favoriete labels te staan. Niet in de laatste plaats omdat er recentelijk tamelijk goede albums van diverse bands verschenen. Ik noem onder andere de laatste albums van Warcrab, Dyssebeia en natuurlijk Walking Corpse.Lees verder ›

23 maart stond er een brute avond gepland in Musicon, met twee brutal/slamdeathmetalbands van naam: Korpse en Extermination Dismemberment. Het was al vroeg druk in het zaaltje in Den Haag, waarbij het al enige tijd niet meer op een podium gesignaleerde Korpse de boel bijzonder goed opwarmde. Bij Extermination Dismemberment vloog het publiek de namens Zware Metalen aanwezige fotograaf Mellow om de oren. De oude en nieuwe nummers zorgden voor moshpits en crowdsurfers in de paar vierkante meter die de tent groot is. Hoogtepunt was overigens het met Korpse-zanger Sven van Dijk gebrachte Babykiller van Devourment.Lees verder ›

Artists-in-residence tijdens Roadburn (2022), optreden in de Valley van Hellfest (2022), lof alom voor hun derde langspeler Ilion (2024): Slift, zware dames en heren, is lift-off! Dit ‘powerkraut’ trio uit Toulouse neemt je mee op een trip langs drone, psych, prog en post-van-alles-en-nog-wat. De eindbestemming is ongewis. Een eeuwigdurende, gewichtsloze baan rond de aarde? Of toch liever een confrontatie met de demonen aan de binnenkant van je ogen en oren? Reisleiders Canek Flores (drums), Rémi Fossat (bas, zang) en Jean Fossat (gitaar, synths, zang) zetten de kaleidoscoop aan en hypnotiseren je met hun ‘trance from France’. Zo ook op 19 maart 2024, in het Utrechtse ruimteschip TivoliVredenburg. Pandora was, terecht, uitverkocht. Mooi meegenomen ook voor support act Servo. Met hun hoekige, aan new-wave refererende, bezwerende en aanstekelijke noise-rock waren zij de perfecte wegbereiders. Ruben Verheul kiekte onderstaand reisverslag.Lees verder ›

Vijfendertig minuten blackened sludge uit Griekenland. Ik verwachtte daarbij weer een hoop toeters en bellen, die Griekse bands in het hardere segment vaker toepassen. Toch valt dat bij de Atheense groep Sun of Nothing wel mee. Episch en hard, dat is het wel. Dat is al gelijk duidelijk bij opener Liars in Wait. Goddomme, wat knalt dit openingsnummer je nietsvermoedende speakers aan gort. Verbeten gekrijs, een zagende sludgeriff, gebeuk op de drums, het begint allemaal veelbelovend. De vraag is dan of de heren dat niveau in de resterende acht minuten van dit nummer wel weten vol te houden, want de intensiteit is verschroeiend.Lees verder ›

Wat hebben we hier? Een Canadese wervelwind? Volgens de promo moeten we bij de muziek Omnivide vooral de referenties Obscura, Black Dahlia Murder, Opeth, Alkaloid en Devin Townsend in gedachte houden. Dat is natuurlijk wel een brede basis om mee vergeleken te worden. En ook een vrij professionele basis. Al vrij rap achterhaal ik dat A Tale Of Fire het debuutalbum is. En wanneer er dan een dergelijke omschrijving voorbij komt als symfonische death metal met een scala aan invalshoeken, moet uw redacteur van dienst al snel denken aan iets in de progressieve hoek.Lees verder ›

Gemutileerd worden lijkt mij niet fijn, maar door zombies gemutileerd worden is misschien nog net iets minder. Toch is er een Amerikaanse deathmetalband naar vernoemd, die al sinds 2012 zijn ding doet en al drie volwaardige albums heeft afgeleverd, te weten Better Off a Corpse (2012), Cymatics of Death (2015) en Scripts of Anguish (2018). O ja en in 2015 verscheen er ook nog een EP met de titel Decimation Sentence. Bij Zware Metalen hebben we tot op heden nog geen kennis gemaakt met dit trio.Lees verder ›

Hardcore en metal. Wie even niet oplet, kan ze zomaar door elkaar halen. Want: overstuurde gitaren, grommend gegorgel, woedende drums en oneindig veel energie. Maar hoewel hardcore en metal elkaar sonisch overlappen, zitten ze aan de achterkant fundamenteel anders in elkaar. Hardcore-zine-maker en voormalig hardcore-bassist Yordi Dam legt uit hoe dat zit in de nieuwe podcastaflevering van Dood & Verderf. Yordi neemt ons mee over het hele spectrum van…Lees verder ›

Bij Zware Metalen zijn we pas net een beetje van de schok bekomen. Volkomen uit het niets verscheen eerder deze maand Dead Moon Hollow: het debuut van het Nederlandse blackmetal/ambientproject Helhekser. Totale lengte: o5:33:19. Ruim vijfenhalf uur dus inderdaad. En dat is dan ook nog eens volgens name your price te verkrijgen via Bandcamp. De albumrelease vond 16 maart plaats in De Bastille te Schoonhoven, met GogmaGore en Argwaan als gasten. Entree: gratis. De leukste dingen in het leven kosten inderdaad geen geld. Gastschrijver Arco Wolf maakte een verslag.Lees verder ›

Als de naam Déhà bij u nog vreemd in de oren klinkt, dan hebt u de afgelopen 136 recensies van de beste man zijn muzikale projecten en bands op Zware Metalen gemist. Nou ja, overdrijven maakt de zaak duidelijk zullen we maar zeggen hè. Desalniettemin is het niet mis hoe groot zijn bijdrage in de metalwereld tot op heden is geweest. Een totaaloverzicht om een en ander in perspectief te brengen kan u via Déhà terugvinden. Nu is de origine van dit Horrible niet eens ontsproten uit het creatieve brein van dit heerschap. Neen, die eer komt Pro-Pain-drummer Jonas Sanders en Resistance- gitarist Olivier Dris toe. In 2022 voegden de overige drie bandleden, waaronder dus Déhà zich bij de in 2019 ontstane band. Het debuutalbum Filth is dan ook volgens mijn informatie het allereerste plaatwerk, waarop deze band van eigen bodem brutale death laat horen. Het totaalgeluid ligt daarbij ergens in het midden van pakweg Dying Fetus en Gojira.Lees verder ›

2006 Bleek het gezegende jaar te zijn waarin dit Mexicaanse Black Hate van start ging. Het bleek IkanunnaBg of Bg Ikanunna die de band boven de zwarte doopvont hield. Nu komt de band met plaat nummer zes en dan tel ik de tientallen andere releasetypes niet mee. Via Pvrgativa: Qui Spiritu Diaboli Aguntur Hi Filii Satanae Sunt is een plaat die uitkomt via Underground Kvlt Records een sublabel van Odium records. Van dit in oorsprong Poolse label kregen we recentelijk nog erg aangenaam werk te verwerken van de Belgische Duivelsaanbidders van Serpents Oath en de driewegsplit Black Altar, Offermod en Acherontas.Lees verder ›

De Amerikaanse metalcore/emocore band Levels timmert en sleutelt al sinds 2016 aan de spreekwoordelijk weg naar succes. Dit Pulse, een EP, is de opvolger van de debuutplaat uit 2018 die gewoon de titel Levels meekreeg. Als ik lees dat deze vier kerels al behoorlijk wat live gespeeld hebben met bands als The Devil Wears Prada, Beartooth en vele anderen dan zullen ze wel wat kunnen. Eigenaardig om lezen dat er naast stevige invloeden ook wel eens geluisterd wordt naar house, jungle, trance maar ook naar Billie Eilish, The Prodigy, The Weeknd, Poppy en zo verder, dan frons ik als rasechte metal en veelal blackmetalfan toch even mijn wenkbrauwen en meer...Lees verder ›